Minister zdrowia Łukasz Szumowski zapowiedział jeszcze w czerwcu, że w tym roku ruszy pilotaż nowej formy rehabilitacji, nowych zasad finansowania i sprawozdawczości w fizjoterapii ambulatoryjnej.

 Projekt - czytaj.

Celem projektu jest ocena skuteczności fizjoterapii ambulatoryjnej pacjentów z ustalonym programem terapii wg wytycznych ICF, tj. ze zdefiniowanym ograniczeniem funkcjonowania na poziomie uczestnictwa i aktywności w czynnościach dnia codziennego i pracy zawodowej.

Główne elementy programu pilotażowego to:

- pacjenci - populacja ok. 4000 chorych w wieku produkcyjnym (czynnych zawodowo i objętych ubezpieczeniem ZUS ze schorzeniami przeciążeniowymi narządu ruchu z ograniczeniami w wykonywaniu czynności dnia codziennego i pracy zawodowej z powodu bólu kręgosłupa lędźwiowego. Do programu pilotażowego będą mogły być zakwalifikowane osoby w wieku produkcyjnym, gdy objawy bólowe u nich trwają powyżej 6 tygodni. Wśród wskazań do zakwalifikowania do pilotażu podano, że powinno się włączyć także osoby, u których ból w dolnej części pleców promieniuje np.: do obu pośladków albo do jednej kończyny dolnej.

- eksperci Krajowej Izby Fizjoterapeutów (fizjoterapeuci), którzy będą dokonywać obiektywnej oceny postępów fizjoterapii dla każdego pacjenta;

- realizatorzy pilotażu - świadczeniodawcy realizujący lekarską ambulatoryjną opiekę rehabilitacyjną i fizjoterapię ambulatoryjną w ramach umowy z NFZ, w ilości docelowej 40 placówek - minimum po dwa ośrodki w województwie.

Indywidualny plan fizjoterapii dla każdego pacjenta

Indywidualizacja planu postępowania terapeutycznego będzie prowadzić do doboru optymalnych metod usprawniania oraz czasu trwania fizjoterapii.

Narzędziami interwencji będzie kwalifikacja lekarza do programu pilotażowego oraz testy i ankiety wykonywane przez ekspertów KIF w ramach programu pilotażowego, w poniższym podziale:
a) kwalifikacja przez lekarza rehabilitacji do programu pilotażowego wraz ze skierowaniem na zabiegi fizjoterapeutyczne - informacja o programie i wyrażenie przez pacjenta świadomej zgody na udział w programie,
b) pierwsza wizyta fizjoterapeutyczna po 7 dniach od konsultacji i wykonanie testu aktywności - ocena wskaźnika PDI (Pain Disability Index) oraz WPAI (Work Productivity and Activity Impairment Questionaire),
c) trzecia wizyta fizjoterapeutyczna na koniec cyklu zabiegowego - wykonanie ankiety satysfakcji i testów kontrolnych.

Następnie w ramach obserwacji długofalowych realizacja dwóch ankiet: po 3 i 9 miesiącach od zakończenia cyklu zabiegów, z oceną stanu zdrowia pacjenta po leczeniu rehabilitacyjnym.  Jednym z ich głównych założeń jest to, by fizjoterapeuci mogli samodzielnie ustalać plan fizjoterapii chorych, bez konieczności zgłaszania się chorego do lekarza rehabilitacji. Szkoda czasu na to by pacjenta oglądało dwóch lekarzy, lekarz rodzinny w podstawowej opiece zdrowotnej, który kieruje do poradni rehabilitacji, a później lekarz rehabilitacji  w poradni, który ustala plan terapii. To podwójne ocenianie pacjenta przez lekarzy sprawia, że pacjenci miesiącami czekają na fizjoterapię. By zmniejszyć te kolejki, trzeba pominąć wizytę u lekarza rehabilitacji. Jednak, by takie rozwiązanie wprowadzić do sytemu potrzebne są zmiany w ustawie o świadczeniach gwarantowanych. Oczekiwanym skutkiem jest szybszy powrót pacjenta do pełnej sprawności, zmniejszenie kolejki osób oczekujących na świadczenia oraz zwiększenie dostępności do świadczeń.